Terapia wzroku rozpoczyna się od funkcjonalnej oceny widzenia, na podstawie której określa się aktualny poziom rozwoju funkcji wzrokowych. Następnie na podstawie diagnozy przygotowuje się indywidualny program wspomagania rozwoju widzenia (zestaw zabaw i ćwiczeń, które mogą prowadzić do rozwoju widzenia u danego dziecka).

Terapia wzroku obejmuje:

• rozwijanie widzenia
• stymulowanie do patrzenia
• kształtowanie podstawowych sprawności wzrokowych związanych z kontrolowaniem ruchów gałek ocznych takich jak: lokalizowanie bodźca, fiksacja, śledzenie, zbieżność, przenoszenie spojrzenia, wodzenie, przeszukiwanie.
• rozwijanie pojęć związanych z identyfikowaniem i nazywaniem przedmiotów, doskonaleniem pamięci wzrokowej i osiąganiem większej sprawności wzrokowej.
• naukę kontroli pracy oczu
• kształtowanie prawidłowych nawyków widzenia

Wskazania do terapii wzroku:

• osłabienie widzenia przed 6. rokiem życia (np. zaćma wrodzona, achromatopsja, zanik/niedorozwój nerwów wzrokowych, wysoka krótkowzroczność, degeneracje siatkówki itp.)
• wcześniactwo w połączeniu z niedojrzałością układu wzrokowego
• mózgowe porażenie dziecięce
• zaburzenia neurologiczne
• wady genetyczne
• stan po urazach i infekcjach mózgu
• problemy w nauce (wynikające m.in. z zaburzeń akomodacji, zaburzeń ruchomości gałek ocznych, zaburzeń konwergencji)
• pogorszenie widzenia w wyniku choroby, m.in. retinopatii cukrzycowej, infekcji, urazów
• zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej