MEDEK, czyli Dynamiczna Metoda Stymulacji Kinetycznej (ang. Dynamic Method of Kinetic Stimulation) to metoda fizjoterapeutyczna opracowana w latach 70. XX wieku przez chilijskiego fizjoterapeutę Ramona Cuevasa we współpracy z fizjoterapeutką Ester Fink, która z powodzeniem wykorzystała tę metodę w pracy z dziewczynką z ze spastycznym czterokończynowym porażeniem mózgowym. Celem stosowania terapii MEDEK jest poprawa motoryki dużej u niemowląt i dzieci z zaburzeniami rozwoju ruchowego o podłożu neurologicznym przy wykorzystaniu siły grawitacji. Cuevas i Fink uznali, że siła ciążenia jest głównym bodźcem stymulującym układ nerwowo-mięśniowy do aktywności. Ruch oraz manipulowanie przedmiotami wymagają kontroli posturalnej bądź zdolności odpychania się do góry, a więc w kierunku przeciwnym do kierunku działania siły ciężkości, przy jednoczesnym stabilizowaniu ciała w przestrzeni.

Główne założenia terapii MEDEK to praca nad siadem, staniem i chodzeniem, czyli podstawowymi funkcjami, jakich dziecko z mpdz potrzebuje do osiągnięcia względnej samodzielności. Terapeuta ocenia ruchy i dojrzałość OUN oraz stopień rozwoju funkcji motorycznych, a następnie wyznacza cel i sposób osiągnięcia pożądanych reakcji. W trakcie ćwiczeń z dzieckiem terapeuta wykorzystuje automatyczne reakcje postawy na działanie siły ciążenia i odpowiednio kontroluje ruch małego pacjenta. W odróżnieniu od innych terapii dziecko nie musi współpracować z terapeutą ani koncentrować się na ćwiczeniach.

Terapia MEDEK nie przewiduje wykonywania izolowanych ćwiczeń, lecz oddziaływanie na poszczególne grupy mięśniowe w ramach zadań posturalnych i funkcjonalnych. Terapia zakłada natomiast zaangażowanie rodziców, którzy otrzymują indywidualny program ćwiczeń do domu.